Trust
Op een gewone dinsdagavond zat ik met Philip in de zetel. Toen we een film wouden bestellen met de Digibix kwamen we‘Trust’ tegen. “Nee, niet wéér een drama, hoe saai! Kunnen we Jaws niet zien ofzo?”, begon ik te zagen. Maar toen ik verder las kwam ik volgende beschrijving tegen:
“Wanneer Annie, een veertien jarig meisje, online verleid wordt door een 41 jaar oude man, die ze enkel kent onder de naam van ‘Charlie’, verscheurt dit haar familie. Haar vader ontwikkeld een obsessie gevuld met wraak fantasieën. Annie gaat in therapie maar ze wil niet toegeven dat ze een slachtoffer is. ”
Interessant! E-privacy is iets wat me enorm interesseert. Als hoofdleidster van VKSJ Wellen heb ik heel wat jonge meisjes als vriend op mijn Facebookpagina. Vaak valt me op dat ze heel wat persoonlijke dingen op hun pagina posten en soms zelfs uitdagende foto’s! De maatschappij waar de leerlingen later in terecht komen draait volledig rond ICT en dit is dus absoluut niet weg te denken uit het dagelijkse leven van de jongeren. Toch moeten ze voldoende gesensibiliseerd worden voor de gevaren die er op de loer liggen.
Met 1 druk op de knop kocht ik de film en zat de hele avond op het tipje van mijn stoel (ofja…zetel) van de spanning! De dag erna raadde ik de film meteen aan bij al mijn mede-pav’ers. Want dit thema is 100% pav-materiaal! Sinds toen zag ik de film al drie keer en ontwikkelde ik er samen met enkele medeleerlingen een werkblad rond. We besloten de film zelfs te gebruiken voor het vak Projectorganisatie.
Inhoud
In de film ontmoeten we Annie, een doodgewoon meisje van veertien jaar. Ze is jong, naïef en papa’s kleine meid. Voor haar verjaardag krijgt ze van die laatste een laptop. Plots gaat er een nieuwe wereld voor haar open: het online chatten.
In een chatroom vraagt ze wat tips om beter te kunnen volleyballen. Hier ontmoet ze Charlie, een zestienjarige jongen die de sport ook beoefent en haar veel tips geeft. Na dagelijks te chatten met Charlie krijgt ze stilaan gevoelens voor hem. Hij zegt dat hij haar mooi , slim en lief vindt, iets dat bij elk tienermeisje aanslaat. Plots doet Charlie een bekentenis: hij is eigenlijk 20 jaar oud. Na een korte ruzie besluit Annie dat die enkele jaren niet zo veel uitmaken, maar een tijdje later geeft Charlie toe dat hij 25 is. Annie is boos en verward, maar besluit hem toch te vergeven omdat ze zo’n band met hem heeft opgebouwd.
Na een tijdje vraagt Charlie om met haar af te spreken. Wanneer ze dit doen komt Annie tot de vaststelling dat Charlie geen 25 , maar 41 jaar oud is. Charlie is echter gewiekst en speelt op haar emoties in door dingen te zeggen zoals “Ik dacht dat je volwassen genoeg was om hiermee om te gaan.” Als veertienjarige wil je natuurlijk niets anders dan gezien worden als een volwassene, ook al ben je dat niet. Hij lokt haar mee naar een hotelkamer waar hij haar een lingeriesetje geeft om te passen. Hierna verkracht hij Annie, al ziet zij het niet zo. Ze denkt dat Charlie van haar houdt en maakt zichzelf wijs dat de seks consensueel is. Wat ze niet wist, is dat hij alles gefilmd had.
Annie gaat terug naar huis maar wordt geconfronteerd met haar beste vriendin. Die zag haar in het winkelcentrum met de veel oudere Charlie en besluit om alles te vertellen aan de leerlingenbegeleider op school. Die belt dan weer de politie op en zo komt heel de affaire aan het licht. Omdat Annie nog steeds gelooft dat Charlie van haar houdt, keert haar woede en verontwaardiging zich tegen haar ouders die gechoqueerd zijn door het hele voorval.
Annie gaat in therapie, maar blijkt ontkennen wat er werkelijk gebeurd is. Ze begrijpt niet waarom Charlie plots niets meer van hem laat horen. Haar vader raakt geobsedeerd door Charlie en wil kost wat kost alle pedofielen uitroeien. Hij raakt diep verzonken in zijn obsessie en gaat langs bij de therapeute van Annie om meer informatie over Charlie te kunnen loskrijgen. Deze geeft hem de volgende wijze woorden die me erg nableven:
"Mensen raken soms gekwetst en we kunnen ons maar tot op bepaalde hoogte beschermen. Daarna kunnen we er alleen voor maar elkaar zijn."
Wanneer de politie erachter komt dat ‘Charlie’ (niet zijn echte naam natuurlijk) nog heel wat andere slachtoffers had, stort de wereld van Annie in. Ze dacht namelijk diens enige liefde te zijn. Eindelijk beseft ze dat Charlie haar verkracht heeft.
Een mooie verhaallijn is die van de vader van Annie. In het dagelijkse leven is hij namelijk een reclameman. Hij werkt aan een campagne waarin tieners suggestief in ondergoed poseren. Op die manier draagt hij dus bij zelf aan de seksualisering van tieners is de media. Na de verkrachting van zijn dochter baadt hij in onmacht en schuldgevoelens omdat hij haar niet kon beschermen tegen het seksuele roofdier Charlie.
Jongeren op het internet
Het internet is overal en de meeste jongeren hebben dan ook een eigen computer of laptop waarmee ze dagelijks online vertoeven. Maat wat doen ze dan online? Even kijken!
50% Netlog / Chatten / MSN / Facebook
10% Informatie opzoeken
30% Spelletje spelen op internet
10% Overige activiteiten zoals nieuws lezen, film zien...
De helft van de tijd, wat voor de gemiddelde jongere gemakkelijk zo’n drie uur per dag is, besteden jongeren aan chatten.
De online wereld is echter niet zonder gevaar. Op het internet kan je jezelf voordoen als wie je maar wil. In een muisklik kan een papperige 40-er veranderen in een jonge blonde 15-jarige god. Wanneer je afspreekt met zo iemand, kan je al snel in val lopen en in gevaarlijke situaties terecht komen. Sommige jongeren kiezen er zelfs voor om te chatten met een webcam en trekken zelfs hun kleren uit zodat de andere dit kan zien. Denk eraan dat deze persoon dit allemaal kan opnemen en achteraf verspreiden!
Maar niet enkel dit is een probleem. Jongeren tegenwoordig zetten het liefst zoveel mogelijk online. Statussen zoals:
“******* haat haar stomme directeur! Wat een eikel! Hij zou wel een toontje lager zingen als hij wist dat ik het ben die die kras op zijn auto maakte gisteren.”
Niét slim dus. Niet enkel jongeren blijken hier last van te hebben. De laatste tijd gebeuren er namelijk heel wat ontslagen door ongepaste Facebook-berichten die zich verspreiden op de werkvloer.
Bovendien bieden deze online chatrooms een kanaal aan voor cyberpesten. Een leerlingen wordt niet enkel op school lastig gevallen, maar vaak ook online uitgescholden en vernederd. Dit kunnen ze zelfs volledig anoniem doen zonder ooit betrapt te worden!
De oplossing?
Jongeren moeten een duidelijke en krachtige sensibilisering krijgen rond internetgebruik. Enkel door de jongeren voldoende in te lichten over de gevaren van chatrooms kunnen we misbruik voorkomen. De vaardigheid om je privacy online te beschermen is een basisvaardigheid geworden in de huidige maatschappij. Enw aar kunnen we die beter aanreiken dan op school?
Hier zijn enkele tips die ervoor zorgen dat je veilig kan chatten!
1. Geef nooit persoonlijke gegevens. Geef je adres niet prijs, vertel niet waar je regelmatig te vinden bent (school, clubs e.d.) En geef geen andere informatie die iemand kunnen helpen om je in het echte leven op te sporen.
2. Pas op voor andere online vrienden. Mensen - vrienden, kennis, klasgenoten, collega's - die jou in het echte leven kennen en zich ook online begeven, kunnen, als ze eenmaal met jou in verband worden gebracht, je zwakke punt worden. Zij kunnen, ook zonder dat ze zich het beseffen of daar slechte bedoelingen mee hebben, informatie over jou aan derden geven.
3. Als de persoon die je uitnodigt om elkaar persoonlijk te ontmoeten, blijft aandringen, vraag je dan af wat hij (of zij) van je wil. Alleen een drankje aanbieden of iets anders? En wat verwacht jij van de ontmoeting? Want niet altijd zitten jij en je chat-maatje qua verwachtingen op één lijn en in dat geval kun je er maar beter direct van afzien.
4. Als je desondanks toch een virtuele vriend in persoon wilt ontmoeten, speel dan eerst even voor detective. Leg de informatie die je van hem (of haar) hebt, bij elkaar om te zien of het allemaal wel klopt. Kijk wie zijn andere chat-friends zijn en wissel zo mogelijk een paar woordjes met ze om meer te weten te komen over de persoon in kwestie. Misschien heeft iemand hem al eens ontmoet en kunnen ze je meer vertellen.
5. Als je na je speurwerk besluit om hem te ontmoeten, zoek dan zorgvuldig de plaats en het tijdstip van ontmoeting uit. Kies bij voorkeur voor spitsuren en voor druk bezochte locaties. Voelt hij er niets voor of stelt hij een andere locatie voor, jammer dan. Dan gaat het gewoon niet door.
6. Zeg hem al op voorhand dat je een vriendin (of beter nog: een vriend) meeneemt. Heeft hij er iets op tegen, dan is het... Bye bye!
7. Geef je hem je mobiele nummer niet. Wil hij het toch hebben, omdat hij je dan kan bellen als hij je je in de mensenmassa zo snel niet kan vinden, vraag hem dan zijn nummer, zodat jij hem kunt bellen. Natuurlijk zorg je ervoor dat hij, als je hem belt, jouw nummer niet op zijn display te zien krijgt.
8. Ga op je gevoel af. Als je op het moment van de ontmoeting het idee hebt, dat er iets niet klopt, wees dan beleefd maar beslist. Laat je niet overhalen om persoonlijke gegevens aan hem te geven, en wees niet bang om te zeggen: 'deze ontmoeting is niet wat ik ervan verwacht had. Tot ziens.'
Tot slot
Tijdens het bekijken van de film sneer ik luid “Nee jong, dom kind, spreek toch niet met die af!”. Met een kritische blik kijkt Philip me in de ogen: “Aahja, want dat zou jij nooit doen?”. Ik moet eerlijk toegeven dat er aan dit onderwerp een persoonlijk kantje verbonden is. Ik ga nu absoluut niet hypocriet doen door te zeggen dat ik nooit zo dom zou zijn om met iemand af te spreken die ik online ontmoet heb.
6 jaar geleden leerde ik iemand kennen via een chatsite. Wat ik daar deed? Iedereen op school had zo’n profiel en ik kon toch onmogelijk achterblijven hé! Hoewel hij (naar eigen zeggen) twee straten verder woonde had ik hem nog nooit gezien. Al snel gaf ik mijn gsm-nummer en chatten en smsten we elke dag. Na een jaar sprak ik met hem af in de cinema. Gelukkig bleek hij alles te zijn wat ik ervan verwachtte, al was papa furieus dat ik afgesproken had met een ‘vreemde’. Nuja, om niet té veel uit te wijden: drie jaar later werden we een koppel en nu zijn we dat nog steeds! Ik vond via het internet mijn beste vriend en grote liefde: Philip.
Natuurlijk wou ik als tiener lekker rebels doen, maar ik besef ook dat het helemaal anders had kunnen lopen. De persoon die ik verwacht had, kon ook een ‘Charlie’ zijn.
Kan ik nu zeggen dat ik mijn dochter helemaal zou vertrouwen moest ze hetzelfde doen omdat het ook goed kan aflopen? Helemaal niet! Waarschijnlijk zou ik ze eerder achtervolgen tot ik zeker weet dat de kerel waarmee ze afgesproken heeft geen 40 is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten